Yeni Anayasa ve yeni Cumhuriyet şart

YENİ BİR KURUCU MECLİS! Cumhuriyetin 97. Yılında gerçek bu! Tercih yapmak durumundayız: Ya bu gerçeği görüp bakış açımızı değiştireceğiz ve yüzüncü yılında yeni bir anayasa yeni bir meclis ve demokrasiyle taçlanmış yeni bir cumhuriyet kuracağız ya da “durumu idare etmeye devam ederek” Cumhuriyetten de, demokrasiden de iyice uzaklaşacağız! Eğer tercihimiz “kimsesizlerin kimsesi” olan, kulun değil bireyin, ümmetin değil yurttaşlığın önde olduğu bir devleti özlüyorsak yapılması gereken yeni bir toplumsal uzlaşmanın yaratılmasıdır. Yeni bir toplumsal uzlaşma demek yeni bir anayasa yazımı demektir. Yeni bir anayasa yeni bir cumhuriyet demektir. Yeni anayasa yeni bir “Kurucu Meclis” demektir. Herkesin kendisi olabildiği ve yurttaşlık kimliği ile temsil edildiği bir meclis… Herkesin kendi kimliğini de rahatça telaffuz ettiği, kimsenin dini ya da etkin kimliğinden dolayı aşağılanmadığı, kimliklerin değil eşit yurttaşlığın önde olduğu bir ülke… Eğitim ve sağlık başta olmak üzere, toplu taşımada, barınmada, temel ihtiyaçlarda, enerjide özelleştirmenin değil, kamuculuğun belirleyici olduğu sosyal bir devlet… Demokrasi ve laiklikle yeniden buluşan bir Cumhuriyette eğitim laik ve bilimsel olur, üniversiteler de özerk… Böyle bir cumhuriyette hukuk, üstünlerin hukuku olmaz. Böyle bir cumhuriyette hukuk, hukukun üstünlüğü üzerine kurulur ve hukukta çifte standart olmaz! ATATÜRK DEĞİŞİMİ TEMSİL EDİYORDU! 29 Ekim 1923’de ilan edilen Cumhuriyet de, dünyada birçok önemli siyasi ve kültürel değişim de “ortalama aklın” değil “aykırı aklın” ürünüdür! Mustafa Kemal Atatürk, İstanbul’un anahtarını İngilizlere teslim eden hilafetçilere ve mandacılara göre “aykırı aklı”, değişimi temsil ediyordu! Atatürk “aykırı akıl yerine ortalama aklı” temsil etseydi, ne Kurtuluş Savaşı, ne de Cumhuriyet olurdu! İkinci yüzyılda cumhuriyeti demokrasi ile taçlandırmak için “aykırı akla” fazlasıyla ihtiyaç var! Çünkü “aykırı akıl” aynı zamanda cüretkar ve kararlı akıldır; devrimcidir, değiştirir ve dönüştürür!