Birkaç gün önce Down Sendromlu çocuklarla bir etkinliğe katılınca sosyal medyadan bazı aileler bana ulaştı. Anlattıklarına inanamadım. Hem üzüldüm hem de kızdım.

Eylül ayı başında İtalya’nın Padova şehrinde SUDSEC 2023 Down Sendromlular Avrupa Atletizm Şampiyonası düzenlenmişti. Bizim milli sporcularımız şampiyonada 26 altın, 19 gümüş, 14 bronz olmak üzere toplam 59 madalya kazanmıştı. Şampiyonaya 21 ülkeden 514 sporcu katılmış ve atletizm, yüzme, judo, masa tenisi, basketbol branşlarında yarışılmıştı. Down Sendromlu milli sporcularımız başarılarıyla göğsümüzü kabartırken, bana ulaşan ailelerden koşulların hiç de iyi olmadığını öğrendim.

Türkiye’nin farklı illerinde yaşayan Down Sendromlu sporcular -ki bunların önemli bir bölümü çocuk- Ankara’dan İtalya’nın Padova şehrine bir otobüsle taşınmış. Evet, evet, otobüs!!! 2500 kilometre yol! Yol öylesine uzun ve yorucu geçmiş ki bir gece Karadağ’da mola vermişler.

Özel gereksinimli çocuklarla özel olarak ilgilenmek gerekirken, bu çocuklara otobüs yolculuğu çilesi çektirmenin gerekçesi nedir?

Üstelik bu sporcuların şampiyonada fiziksel olarak performans göstermeleri gerekirken, onları otobüs koltuklarında sıkış tıkış taşımanın, uykusuz bırakmanın mantığı nedir?

Sporcuların ailelerini ve antrenörlerini de götürmemişler. Tekrar ediyorum: Bunlar özel gereksinimleri olan sporcular, çocuklar. Yanlarında aileleri ve alışkın oldukları antrenörleri olmadan nasıl iyi olsunlar ve performans göstersinler?

İlk duyduğumda 59 madalyaya sevinmiştim ama sporcularımızın hak ettikleri koşullarda yolculuk yapmadıklarını öğrenip üzüldüm. Kim bilir iyi koşullarda şampiyonaya katılmış olsalar belki de bunun iki katı, üç katı madalya alacaklardı.

Özel gereksinimli sporcularımızı bir uçağa bindirip, aileleri ve antrenörleriyle birlikte İtalya’ya götürmekten aciz miyiz?

Keşke o asla tasarruf edilemeyecek itibarımızdan, Down Sendromlu sporcularımızın payına da bir şeyler düşseydi… Bu nasıl bir itibar anlayışıdır? Üstelik sporcuların formalarında Türk Hava Yolları logosunu da görüyoruz.

Spor Bakanlığı’nın, Türkiye Özel Sporcular Spor Federasyonu’nun (TÖSSFED) bu sporcuların ulaşımına ayıracak bütçeleri yok mu? Sahi neye harcıyorsunuz paralarımızı?

Hadi sizin paranız yok diyelim; bari federasyonda, bakanlıkta iş bilen insanlara görev verin de sponsorluk anlaşmaları yapabilsinler. Sporcularımızı utanç veren bu çilelerden kurtarabilsinler.

Ki bazı sporcuların özel sponsorlar bularak Padova’ya uçakla gittiklerini de öğrendim. Siz beceremiyorsunuz bırakın bari işi hakkıyla kotaracak insanlar göreve gelsin.

İtibarmış! Depremde çadır satılan, Down Sendromlu sporcuları otobüsle taşınan ülkenin itibarı!!!!

UNUTMA: MERDAN YANARDAĞ 92 GÜNDÜR TUTUKLU.