Pandemi döneminde sanatçıların vahim durumu

Pandemi Döneminde Sanatçılar’ araştırmasına göre sanatçıların yüzde 43’ü ayda 2 bin lira altı gelire sahip, yüzde 80’i ise geçinmek için başka işler yapmak zorunda.

Duvar’dan Mahmut Çınar’ın haberine göre; Pandemi döneminde sanatçıların neler yaşadığı, daha doğrusu neleri yaşayamadığı konusunda çok şey söylendi. Konu doğal olarak, döndü dolaştı, intihar eden müzik ve sanat emekçilerine geldi. Yaşanan krizin en belirgin, insan canıyla ödenmiş bedeliydi o haberlerde acıyla duyduklarımız. Bu krizin bedelini neden aç kalan, ekmek teknesi enstrümanını satan, bilmem kaç yaşında ebeveynlerinin evine taşınan, nihayetinde canına kıyan sanatçının ödemek zorunda kaldığını sorgulamaya her çalıştığımızda karşımıza adına tarih, toplum ve devlet denen o üç büyük sur çıktı. Mesele, sanatın, sanatçının, bir görevi de sanatın her anlamda toplumsallaşması, tartışılması, erişilebilir olması için yaşamasına destek vermek olan bu devletin ve toplumun gözünde ne anlamlara geldiği meselesi. Bu söyleşide bu meselenin sanatçının hayatına nasıl yansıdığını sanatçıların verdiği yanıtların ışığında okuyacağız.

Elimde bir kitapçık var: ‘Prekaryanın Görünmeyen Özneleri: Pandemi Döneminde Sanatçılar’. Bir araştırmanın sonuç raporu aslında bu kitapçık. Araştırmacı ve küratör Eda Yiğit’in sanatçıların pandemi döneminde neler yaşadığına dair kapsamlı anket araştırmasının sonuçlarını okuyorum. Bir müzisyen olarak burada karşılaştığım yanıtların çoğunu, soranlara bizzat ben de vermek zorunda kaldım şu bir buçuk yılda. Çoğu sanatçı da sesini, bulabildiği her mecrada yükselterek sanatçıların başına gelen “büyük felaket”i anlatmaya çalıştı. Ancak önümdeki kitapta, bu kez 150 gönüllü sanatçıyla yapılan anketin sonuçlarını rakamlar halinde görünce bir kez daha ürperdim.

YAZININ TAMAMI İÇİN TIKLAYINIZ