Gezi Direnişi tutuklusu Ali Hakan Altınay’dan mektup var

Gezi Direnişi davası karar duruşmasında 18 yıl hapis cezasına mahkum edilen Ali Hakan Altınay Silivri Cezaevi’nden mektup gönderdi.

Gezi Direnişi davasında 25 Nisan’da açıklanan kararla iş insanı Osman Kavala’ya ağırlaştırılmış müebbet hapis cezası ve diğer sanıklar arasında bulunan Mücella Yapıcı, Çiğdem Mater, Ali Hakan Altınay, Mine Özerden, Can Atalay, Tayfun Kahraman ile Yiğit Ali Ekmekçi’nin ise 18’er yıl hapis cezasına hükmedildi. Silivri Cezaevi’nde tutuklu bulunan Ali Hakan Altınay Medyascope’a gönderdiği mektupta ” 25 Nisan’da öyle vicdansız, öyle izansız bir karar verildi ki, güzel insanlarımıza öfke dışında bir seçenek kalmadı.” ifadelerini kullandı.

İSYANIMI ANLATABİLMEK İÇİN KELİMELER KİFAYETSİZ

Altınay’ın mektubu şöyle:

Öncelikle 25 Nisan’dan beri bizleri ve sevdiklerimizi arayarak, yazarak, ziyaret ederek desteklerini ifade eden tüm dostlara gönülden selam ederim. Desteğinizin anlamını, değerini anlatabilmem çok zor.

Ben iyiyim; biz iyiyiz. Can ve Tayfun ile birlikte kalıyoruz. İkisi de dünya tatlısı insanlar; iyi ki varlar. Kaldığımız hücrede üç yatak, üç sandalye ve bir masa var. Küçük bir televizyon, mini bir buzdolabı, bir elektrikli çay demliği ve bir çalar saat edindik. Yemekler fena değil… kantinden aldıklarımız da eklenince kötü beslenmiyoruz. Küçük bir avlumuz var… orada top bile oynayabiliyoruz. İnfaz memurlarının herhangi bir kötü muamelesiyle karşılaşmadık… tersine özenli ve insani oldukları söyleyebilirim.

Dolayısıyla mahpusluğun zorluğu fiziki şartlardan çok duygusal, ruhsal meselelere dair. İki yaşına 20 Nisan’da basan oğlum Ege’nin yanında olamamaya, ihtiyacı olduğunda onun yanında olamayacak olmaya dair isyanımı anlatabilmek için kelimeler çok kifayetsiz. O yüzden bu konuyu açmayı denemeyeceğim.

Bize verilen hükmün rezilliği önceki dönem Cumhurbaşkanları, Anayasa Mahkemesi eski Başkanları, İstanbul Barosu’nun şimdiki Başkanı ve sair kamusal şahsiyet tarafından gayet net şekilde anlatıldı. Merak edenler için benim mahkemedeki 18 Ocak ve 22 Nisan tarihli ifadelerim herkesin erişimine açık. Mahkemenin başkanı savunma için 48 dakikayı fazla bulup, avukatım sevgili Tora Pekin’in sözünü kesti. Halbuki kendisi 30 gündür, yaygın şekilde eleştirilen kararının gerekçesini yazmayı beceremedi. Gerekçeli karar yayımlandığında benim de söyleyecek birkaç sözüm olacaktır.

Kaçabileceğim şüphesiyle daha temyiz aşamaları bile başlamadan, bizleri tutuklamayı gerekli ve makul görenlere ise şimdiden bir çift lafım var: Bu ülkede banka sahipleri Malta vatandaşlığı peşinde koşarken, ben Amerika’nın bana verdiği greencard’ı iade edip, yurtdışındaki gelirimin onda biri ücretle ülkemde eğitimci olmayı seçtim. Bana dair bir kaçma şüphesini ima dahi etmek çok edepsiz bir iftiradır.

25 Nisan’da verilen karar sonrasında insanların korkacağı, sineceğini umanlara, hesaplayanlara kötü bir haberim var: Araştırmalar gösteriyor ki korkan insanlar riskleri gözlerinde büyütüyor ama öfkelenen insanlar riskleri önemsemiyor. 25 Nisan’da öyle vicdansız, öyle izansız bir karar verildi ki, güzel insanlarımıza öfke dışında bir seçenek kalmadı.

25 Nisan kararlarının hepimizi ilgilendiren başka önemli sonuçlarından da dilim döndüğünce bahsetmek isterim. Kadim Doğu’nun bilgelerinden birisine öğrencileri bir toplum için en önemli üç şeyin ne olduğunu sorar. O da cevap olarak güvenlik, gıda ve güvene işaret eder. Öğrencileri bu üçlüden ikisini feda etmek zorunda kalsa, hangisini tutacağını sorduklarında, aynı bilge biraz düşündükten sonra güvenin en yaşamsal olan olduğunu söyler. Bu seçimin mantığı şudur: Toplumda asgari bir güven olduğunda güvenlik ve gıdanın sağlanması için gereken işbirliğinin örgütlenmesi mümkün. Ama toplumdaki güven çürüdüyse, o toplumun yaşamsal refleksleri, yetkinlikleri yok olur. Eğer kadim Doğu’nun bu bilgesine kulak vermek istemezseniz, Farabi ya da James Madison da aynı meselelere işaret eder. Eğer bir toplumun güven, erdem, vicdan örüntülerini bu kadar pervasızca parçalarsanız, o topluma çok ama çok büyük zarar verirsiniz. Birbirimizin vicdanına asgari bir güven duyamadığımız gün, toplum olarak parçalanmaya başladığımız gündür. Bunun vebalini taşıyabileceğimizi sananlar, en başta çocuklar tarafından lanetle anılacaktır.

Bu ilk mektubu çok uzatmayayım. Umarım ikincisini yazmaya fırsat bulunamadan dışarıda görüşürüz. O zamanda dek özgürlüğünüzün ve sevdiklerinizin değerini bilin derim.

Hakan,

25 Mayıs 2022

Silivri Cezaevi

Gezi tutuklularından Kaftancıoğlu’na destek!