Fatih Altaylı'dan Metin Akpınar ve Müjdat Gezen yazısı: Ne yazık ki...

Usta sanatçılar Müjdat Gezen ve Metin Akpınar Erdoğan'ın hedef göstermesiyle önce ifadeye çağrıldı, ardından adli kontrol şartıyla serbest bırakıldı. Fatih Altaylı'dan Metin Akpınar ve Müjdat Gezen yazısı: 'Ne yazık ki...' Akpınar ve Gezen'e yapılan ayıp tüm Türkiye'nin gündemine oturdu, tepkiler çığ gibi büyüdü. Habertürk yazarı Fatih Altaylı da skandal olayı yazdı. Altaylı, "Bu yazıyı okuyanlar diyebilir ki, “Ne yani sen de onlarla aynı fikirde misin?” Hayır, hiç değilim. " diyerek Türkiye'nin kamplaştığını savundu. İşte Altaylı'nın yazısından o bölüm: Bütün Hollywood yargılanır Türkiye Özallı yıllardan beri “Küçük Amerika” olma hayali içindeydi. Pek çok açıdan. Birkaç yıl önce “başkanlık sistemini” oylarken de “Amerika gibi demokrasi oluyoruz” denmiyor muydu hep! Olduk mu peki ya da olacak mıyız acep? Bunun yanıtını ben vermem. Ama siz verebilirsiniz. Yıllardır görürüz, duyarız, biliriz, izleriz. ABD’de başkanlar kıyasıya, bazen sert, bazen aşırı sert biçimde eleştirilir. Özellikle de sanatçılar tarafından. Elbette sadece eleştirilmezler. Bazı sanatçılar tarafından da desteklenirler. Hepsinin lehinde ve aleyhinde konuşanlar, fikir beyan edenler vardır. Hele hele mevcut Başkan Trump. Bu kadar sert eleştirilen, bırakın eleştiriyi bu kadar hakarete maruz kalan bir başkan acaba olmuş mudur ABD’de? Zannetmiyorum. Ünlü oyuncuların büyük bölümü Trump’a karşı. Karşı olmakla yetinmiyorlar. Eleştiriyorlar. Eleştirmekle yetinmiyorlar. Sert çıkışlar yapıyorlar. Sert çıkışlar da kesmiyor bazılarını. Başkan Trump’a açıkça hakaret ediyorlar hatta aşağılayanlar var. Ne oluyor bu adamlara peki ABD’de? Hiçbir şey. Trump muhtemelen bu kişilerin her birinden ayrı ayrı nefret ediyor. Yakalasa belki bazılarına söver, hatta bazılarını bizzat döver. Ama başka bir şey de olmuyor. Bunlar hakkında Amerikalı savcılar anında dava mava açmıyor. Hollywood şerifi sabah bu adamların evine gidip, ifade almaya götürmüyor. Zaten böyle bir şey yapsalar muhtemelen Hollywood’un üretim yapması, film çekmesi mümkün olmaz, sanatçıların alayı içeri girer, mahkeme mahkeme dolaşmaktan film yapacak halleri kalmaz. Sistem olarak benzemek istediğimiz, örnek gösterdiğimiz ülkede kimileri Başkan’a kızıyor kimilerine de Başkan kızıyor. Ama bu mesele orada kalıyor. Türkiye’de ise ne yazık ki, kalmıyor. 77 yaşındaki Akpınar’ın ve 75 yaşındaki Gezen’in söyledikleri muhatabının ne kadar ağırına gitse de, içeriği ne kadar alışmadık derecede sert olsa da, kimilerine göre saçmalamış, kimilerine göre hadlerini aşmış olsalar da tüm bunları “ifade özgürlüğü” diye görmediğimiz sürece sorunlarımızı, gereksiz karşıtlıklarımızı aşamayız, tam aksine büyütürüz. *** En tehlikeli oyun cepheleşme Bu yazıyı okuyanlar diyebilir ki, “Ne yani sen de onlarla aynı fikirde misin?” Hayır, hiç değilim. Hele hele üslupta tam karşısındayım. Yazılarımdan da anlayabileceğiniz şekilde ben Türkiye’de kamplaşmayı, cepheleşmeyi, karşıtlığı arttıracak her şeyden uzak durmamız gerektiğini düşünüyorum. Cepheleşme Türkiye’nin doğruyu bulmasını geciktirmekten başka hiçbir şeye yaramıyor. Tecrübe ile sabit. Uzunca bir süredir de bu düşüncem doğrultusunda yazıyorum. Çünkü pompalanan karşıtlığın, sertleşen cepheleşmenin Türkiye’ye ne uzun dönemde ne de kısa dönemde hiçbir şey kazandırmayacağına inanıyorum. Suyun mecrasında akarak doğru yolu bulacağını, suyu yönlendirme çabalarının asla sonuç vermediğini biliyorum.