Merhaba, bugün nasılsın?

Günlerdir evdeyiz. Bu süreçte hangi korku tohumlarını sık sık suladın? Hangi yaşamak istemediğin duygular su yüzüne çıktı?

İçe mi döndün? Dışa mı kapandın?

Dış dünyayı hayati ve önemli kılmakla ilgili nasıl da iştahlıydık oysa!

Hikayeni gördü mü? Mesajını gördü ama yazmadı…

O kim seni “like”lamış?

Ben onu takibi bıraktım?

Evde yalnız ve derbederken bile yüzünü, biricik varlığını bir ürün gibi mutlu bir sunumla sergilemek ne kadar çok zamanını alıyordu?

Durmadan değersiz olmanın sağlamasını yapman ve kanıtları bir bir toplaman nasıldı?

Peki, şimdi nasıl?

Kendinle zaman geçirmek nasıl?

Virüse, korkuya, ölümlere, önlemlere ve bilgilere tanık olmak nasıl?

Biricik, otantik ve sıra dışı olmak için yapman gereken bir şey olmadığını anlamak için kaç olağanüstü hal daha istersin?

Plağa en çok takılanlar listenden kaç düşünce var?

Korku, endişe, öfke, şikayet…

Olmamış, belki de hiç olmayacak şeyler için kaygılanmanın sendeki değeri ne?

*

Hep eksik ve olmayacak olana harcanan bir mesainin nesine bayılıyorum?

Hayatımda ne eksik?

Sürekli eksik olanları düşünmenin bendeki hazzı nedir?

Dikkatimi olmayanlara vermenin benim için değeri nedir?

Onca şeye sahipken sahip olmadıklarımı düşündüğümde ben kimim?

Negatif ve memnuniyetsiz düşüncelerimi bıraksam nasıl olur?

Her şeyin tam ve mükemmel olduğunu anlamam için neler mümkün?

Yaşanan sürecin hediyelerini alıp kabul etmeye gönüllü olmak, sahiden nasıl?